Thema 1 de cel

In de nucleolus.

Een netwerk van vezels waarin organellen zijn ingebed in het cytoplasma.

46 chromosomen.

Intracellulaire vertering door afbraak van inhoud met verteringsenzymen.

Eiwitsynthese.

Celorganellen vervullen specifieke functies binnen de cel.

Ze werken niet goed.

Lange dunne draden die deel uitmaken van het cytoskelet.

Chromosomen die 2 aan 2 aan elkaar gelijk zijn en paren vormen.

Als een soort monorail om zich door de cel te verplaatsen.

Een organel dat bestaat uit een serie afgeplatte membraanzakjes (cisternen).

Camillo Golgi.

Het verwerkt en verpakt eiwitten voor transport.

Los in het cytoplasma, niet omgeven door een kernmembraan.

Lysosomen en centriolen.

Het enzym wordt gesynthetiseerd op de ribosomen, vervolgens getransporteerd naar het endoplasmatisch reticulum, daarna naar het Golgi-apparaat voor modificatie en verpakking, en uiteindelijk uitgescheiden via exocytose.

Celwand, celmembraan en ribosomen.

Lichaamscellen met 2n chromosomen.

Blaasjes omgeven door éénheidsmembranen met krachtige verteringsenzymen.

Synthese en transport van eiwitten en lipiden.

Het organel dat stoffen opslaat, zoals vacuoles in plantencellen.

Mitochondriën.

Deze fusioneert met een lysosoom en verteringsenzymen beginnen hun werk.

Ze helpen bacteriën en andere indringers te vernietigen.

Lysosomen zijn afsnoeringen van het Golgi-apparaat.

Blaasjes die hun product buiten de cel afgeven.

Ze lokken dieren voor bestuiving of verspreiding van vruchten of zaden.

O2, N2, CO2 kunnen passeren; glucose en ionen niet.

Het is betrokken bij de eiwitsynthese en het transport binnen de cel.

Prokaryote cellen hebben geen compartimentering in celorganellen.

Ademhalingsenzymen, die helpen bij de celademhaling.

Energieproductie door middel van ademhaling.

Een groep organellen die enkel in planten aangetroffen worden.

Ruw endoplasmatisch reticulum (RER) en glad endoplasmatisch reticulum (SER).

Cellen met een hoge eiwitproductie, zoals menselijke levercellen.

Ze worden opgeslagen in het RER.

Ze worden verpakt in transportblaasjes en verder getransporteerd naar organellen voor nabewerking.

Membranen binnenin chloroplasten, georganiseerd in platte zakken.

Bijvoorbeeld het endoplasmatisch reticulum en de Golgi-apparaat.

Energieproductie door celademhaling, waarbij ATP uit glucose wordt gevormd.

Het bieden van stevigheid aan de cel en een beschermende laag tegen afbraak of ongunstige omstandigheden.

Twee loodrecht op elkaar staande structuren, de centriolen.

Uit een reeks microtubili.

Ze spelen een belangrijke rol bij de celdeling.

Mitochondriën, die energie produceren.

Lysosomen.

Omdat het niet opgerold is rond proteïnen.

Ze geven structuur aan haar en nagels.

Zeer kleine bolletjes (10 - 25 nm) die eiwitsynthese uitvoeren.

Afbraak van ongewenste elementen tot hun bouwstenen.

Leukoplasten, chloroplasten en chromoplasten.

Zetmeel als reservestof.

Ze spelen een rol bij de fotosynthese.

Rond de 100 biljoen cellen.

Hoe actiever de cel, hoe meer mitochondriën er aanwezig zijn voor energieproductie.

Prokaryote en eukaryote cellen.

Zorg voor fotosynthese.

Het organel dat verantwoordelijk is voor het afbreken van afvalstoffen, zoals lysosomen.

Het 'wandelt' over microtubuli om organellen te verplaatsen.

Vertering van lichaamseigen stoffen.

Onderdeel van cellen met unieke functies om de cel draaiende te houden.

Een spijsverteringsenzym.

Compartimenten in eukaryote cellen die meestal begrensd zijn door een membraan.

DNA (desoxyribonucleïnezuur).

Tussen 1 en 100 μm.

Celwand, vacuole en chloroplasten.

Het is zeer toxisch.

Bacteriën en archaea.

Holle buisjes en eiwitdraden die ook de basisstructuren zijn van centriolen, trilharen en zweepharen.

Vrij in het cytoplasma of gebonden aan membranen (ruw endoplasmatisch reticulum).

Het X- en Y-chromosoom.

Een doolhof van membranen die in verbinding staan met het kernmembraan.

Door informatie uit de celkern (mRNA) te lezen en te vertalen naar specifieke proteïnen.

Omdat het bezaaid is met ribosomen en een gekorreld uiterlijk heeft.

Uit chitine.

Het groene pigment chlorofyl.

Synthese van fosfolipiden en vetzuren, metabolisme van koolhydraten, en detoxificatie van giftige stoffen.

Ongeveer 5 μm.

Tegengestelde reacties kunnen tegelijkertijd plaatsvinden.

Een stukje DNA dat de info voor één bepaald proteïne bevat.

Microfilamenten, intermediaire filamenten en microtubuli.

Het buitenste membraan is glad, terwijl het binnenste membraan vingerachtige instulpingen (cristae) vertoont.

Eukaryoot.

Voortplantingscellen met n chromosomen.

Zorgen voor het doorgeven van prikkels.

Weefsel.

Het chromatine wordt verder opgerold en geconcentreerd tot chromosomen.

Uit cellen, weefsels, organen en orgaanstelsels.

Vetten of eiwitten waaraan een suikermolecule gebonden is.

Donkergrijs gekleurd.

Vacuolen gevormd door fagocytose.

De structuur en functie van cellen.

De structuur van chromosomen, chromatine, DNA en het principe van DNA-replicatie.

Voor groei en doorgeven van genetisch materiaal.

Ze zijn volgepakt met onverteerd materiaal.

Amyloid-beta.

Chloroplasten en celwand.

Bevat het DNA en reguleert de celactiviteiten.

Afbraak van afvalstoffen.

Ribosomen en het endoplasmatisch reticulum.

Een afbeelding van de chromosomen van een organisme onder een microscoop.

Het proces waarbij ééncelligen kleinere organismen volledig omstulpen.

Voedingsstoffen opnemen.

1. Omsluiten en isoleren van de celinhoud. 2. Selectief stoffen doorlaten via transmembraaneiwitten. 3. Herkennen van stoffen via perifere membraaneiwitten. 4. Communicatie tussen cellen.

De kern (nucleus).

In een dubbellaag met apolaire staarten naar elkaar gericht en polaire koppen naar buiten.

Opslagplaats voor water en reservestoffen, en stortplaats voor gevaarlijke bijproducten.

Omdat de glycocalyx in deze cellen veranderd is, waardoor ze niet herkend worden.

In het DNA in de celkern.

Twee membranen, elk bestaande uit een fosfolipiden dubbellaag.

Gisten.

Alleen in dierlijke cellen.

Beide.

De energievorm die cellen gebruiken voor al hun celactiviteiten.

Eukaryoot.

Bepaalt kenmerken, regelt chemische processen, en zorgt voor replicatie.

Het organel dat de cel beschermt en de inwendige omgeving reguleert, zoals het celmembraan.

Celkern, mitochondriën, ribosomen, en het endoplasmatisch reticulum.

Het geheel van DNA samen met de histonen.

Een groep organen die samenwerken aan een zelfde functie.

Als losse draden en korrels, genaamd chromatine.

Ze pompen een teveel aan water de cel uit.

Het organel dat verantwoordelijk is voor de coördinatie van cellulaire activiteiten.

Het zorgt voor structurele steun en bepaalt de vorm van de cel.

Ongeveer 15 μm, dat is zo dun als de helft van een vel aluminiumfolie.

Verantwoordelijk voor de eiwitsynthese door mRNA af te lezen en te vertalen naar eiwitten.

Bij plantaardige cellen, fungi (zwammen) en bacteriën.

Ze zijn glad en hebben geen ribosomen.

Ze fusioneren met de membranen van het Golgi-apparaat en ledigen hun inhoud in het lumen.

Het kan proteïnen opslaan en verder nabewerken.

Histonen zijn gespecialiseerde proteïnen waar DNA draden omheen zijn opgerold.

Gestapelde thylakoïden in chloroplasten.

Omdat het stoffen kapselt en naar het celmembraan brengt voor uitscheiding.

Zakvormige structuren, omgeven door een membraan; vacuolen zijn groter dan vesikels.

Een zoete schil die belangrijk is voor cel-celherkenning.

Euchromatine is actief, terwijl heterochromatine inactief is.

Door druk uit te oefenen tegen de celwand wanneer ze goed gevuld zijn.

Ongeveer 1000 mitochondriën.

Uit proteïnen en rRNA, bestaande uit een kleine en een grote subeenheid.

Menselijke eicel, dooier van een ei, zenuwcel (mens), menselijke spiercellen.

Tot 1000 maal.

Uit cellulose.

Beide.

Een stof die enkel bij bacteriën voorkomt.

Door de opbouw van mucopeptide te verstoren.

Organen.

Euchromatine en heterochromatine.

Cellen, weefsels, organen, orgaanstelsels, organismen, populaties, ecosystemen, biosfeer.

Flexibel en soepel, zelfsluitend, en selectief doorlaatbaar.

Chloroplasten en grote vacuoles.

Blaasjes met afgewerkte proteïnen die aan de andere kant van het Golgi-apparaat worden afgesnoerd.

Fosfolipiden, cholesterol en proteïnen.

Minder strak, waardoor het DNA bereikbaar is voor decodering.

Zeer compact, waardoor het moeilijk bereikbaar is voor decodering.

Om de plant te beschermen tegen dieren.

Verwerking en verpakking van eiwitten.

Beide.

Een dikke slijmlaag die vaak bovenop de celwand van bacteriën voorkomt en ook bij dierlijke cellen kan voorkomen.

Uit een dubbellaag van fosfolipiden en bijbehorende eiwitten.

Ze fungeren als transportkanalen en herkenningsplaatsen.

De opvallende kleuren van bloemblaadjes.

Zorgt voor stevigheid en flexibiliteit.

De eenheidsmembraan die de vacuole scheidt van het cytoplasma.

Tussen plantaardige en dierlijke cellen.

Het proces waarbij blaasjes versmelten met het celmembraan en hun inhoud uitscheiden.

Stroma.

Lichtgrijs gekleurd.

Het condenseert tot dikke, X-vormige structuren, de chromosomen.

Water, opgeloste stoffen zoals suikers, eiwitten en kleurstoffen.

Ze worden afgebroken in de vacuole.

De cel.

Groei, voortplanting door deling, omzetting van voedingsstoffen in energie, reageren op de omgeving.

Verbanden leggen tussen structuur en functie van celorganellen, weefsels en celtypen, en uitleggen van DNA-replicatie en het belang van mitose en meiose.

De cel.