Fizjologia - Skrypt Całoroczny - Fizjogwiazdka Konturek

Włókno nerwowe typu A traci osłonkę mielinową i rozdziela się na wiele stopek końcowych, które dochodzą do sarkolemmy.

Jest to różnica potencjałów wynosząca -70 mV między obiema stronami błony niepobudzonej komórki.

Rodzaj homeostatu, który zmienia się dynamicznie w odpowiedzi na zmienne warunki.

Substancje, które wpływają na receptory, zmieniając działanie transmitterów.

Powstaje, gdy kolejne pobudzenia miocytu występują w fazie skurczu, co prowadzi do sumowania odpowiedzi skurczowych.

Obciążenie mięśnia jest większe niż siła, zwiększa się napięcie mięśnia, a długość pozostaje bez zmian.

Łatwo, prosto i przyjemnie.

Nerwy trzewne miedniczne.

Akcja porodowa i skurcze macicy.

Nerki regulują poziom wody i elektrolitów w organizmie, co jest kluczowe dla utrzymania homeostazy.

Jest to wskaźnik efektywności serca, określający procent krwi wyrzucanej z komór serca przy każdym skurczu.

Tak długo, jak wolne jony wapnia oddziałują na jednostkę C troponiny.

1. Rozwija się siła równoważąca obciążenie, zwane obciążeniem wtórnym. 2. Napięcie stałe, mięsień skraca się pokonując obciążenie wtórne.

Proces, w którym krew jest filtrowana w kłębuszkach nerkowych, co pozwala na usunięcie odpadów oraz nadmiaru wody.

Acetylocholina.

To niewielka przestrzeń między błoną sarkolemmy a błoną otaczającą stopki końcowe.

Co najmniej dwa neurony.

Mioglobina to chromoproteid wykazujący duże powinowactwo do tlenu, stanowiący rezerwuar tlenu w mięśniach.

Podwzgórze reguluje wiele funkcji, w tym temperaturę ciała, rytm snu, oraz wydzielanie hormonów.

Proces wytwarzania ciepła w organizmie.

Podstawowa i całkowita przemiana materii.

Występuje, gdy obiekt kontrolowany kontroluje obiekt kontrolujący, a między nimi istnieje wzajemne oddziaływanie.

Część jelitowa, która odpowiada za krótkie odruchy w narządach trzewnych.

Nerki regulują pH krwi poprzez wydalanie lub zatrzymywanie jonów wodorowych i wodorowęglanowych.

Neuron wychodzący z ośrodkowego układu nerwowego i kończący się w zwoju nerwowym.

Na zakończeniach zarówno włókien przed- jak i za zwojowych.

Czerpanie energii z hydrolizy ATP niezbędnej do czynności mechanicznej miocyty.

Mięsień nie jest obciążony, napięcie pozostaje bez zmian, ale długość mięśnia ulega skróceniu.

Nerki odpowiadają za filtrację krwi, regulację równowagi wodno-elektrolitowej oraz usuwanie produktów przemiany materii.

To proces, w którym substancje są transportowane z moczu pierwotnego do krwi, co pozwala na oszczędzanie niezbędnych substancji.

Uwolnienie acetylocholiny.

Układ adrenergiczny i układ cholinergiczny.

Życzymy przyjemnej nauki i trzymamy kciuki na egzaminie.

Mięśnie białe i czerwone oraz typy miocytów: TYP I (wolno kurczące się), TYP IIA i TYP IIB (szybko kurczące się).

Ośrodek oddechowy to struktura w mózgu, która kontroluje rytm i głębokość oddechu.

Z małych pęczków lub pojedynczych komórek.

To proces, w którym zmiana elektryczna sarkolemmy powoduje skurcz mięśnia.

Tones serca to dźwięki generowane przez zamknięcie zastawek serca podczas skurczu i rozkurczu.

Regulacja czynności narządów wewnętrznych w celu zachowania homeostazy.

Zapewnienie stałości składu chemicznego tkanek i odpowiednie zaopatrzenie w tlen.

Adekwatne, nieadekwatne oraz podprogowe.

Regulacja temperatury w organizmie człowieka.

Fizjo wg Wasi, czyli przekrojowy zbiór informacji, których nie znajdziecie w najlepszym podręczniku.

Duży Traczyk, mały Traczyk, Konturek 1 - tomowy, Konturek 5 - tomowy.

Aniony (głównie białkowe) oraz kationy potasowe.

Gradienty stężeń jonów, przepuszczalność błony dla jonów oraz działanie pompy sodowo-potasowej.

Zdolność reagowania na bodźce, co wiąże się ze zmianą metabolizmu komórkowego.

Mioglobina utlenowuje się szybciej i łatwiej niż hemoglobina i nie zmienia wartościowości żelaza w procesie utlenowania.

Najsłabszy bodziec, który wywołuje reakcję komórki.

Kalmodulina.

Proces uwalniania ciepła z organizmu.

Gdy sprzężenie zwrotne powoduje narastające działanie obu obiektów, np. akcja porodowa.

Mięśnie szkieletowe.

Rozkład ATP na ADP i fosforan.

Detektor, komparator i efektory.

Trwa 30-40 ms; potrzebny jest silny bodziec do przekroczenia progu pobudzenia.

Spadek stężenia jonów Ca2+, co prowadzi do defosforylacji lekkich łańcuchów miozyny.

Jony Ca2+.

Odpowiednie ciśnienie, ruchy mięśni szkieletowych oraz działanie zastawek żylnych.

Neuropeptyd Y (NPY) i ATP.

Są wolniej rozkładane i inaktywowane, co przedłuża ich działanie.

Nerw błędny.

Mechanizmy te opierają się na różnicach w przepuszczalności kanalików nerkowych oraz działaniu hormonów.

REFRAKCJA BEZWZGLĘDNA, REFRAKCJA WZGLĘDNA, NADPOBUDLIWOŚĆ, OBNIŻONA POBUDLIWOŚĆ.

Przewaga metabolizmu tlenowego, zdolność do długotrwałych skurczów, duża zawartość mioglobiny oraz liczne mitochondria.

Mięśnie gładkie wielojednostkowe i jednojednostkowe.

Komórki kurczą się niezależnie od siebie, pobudzenie nie przenosi się z komórki na komórkę.

W złączu nerwowo-mięśniowym.

Włókna przedzwojowe, które są mega króciutkie i bezpośrednio unerwiają naczynia krwionośne w mięśniach szkieletowych i rdzeń nadnerczy.

Błędy są nieuniknione i autorzy przepraszają za nie.

Gdy sprzężenie zwrotne zmniejsza wielkość wyjściową układu kontrolującego, np. spadek ciśnienia krwi.

Acetylocholina (ACh) i noradrenalina (NA).

Jony sodu oraz jony chloru.

Regulator, który odpowiada za utrzymanie danej wielkości na stałym poziomie.

Mała średnica, szybki metabolizm tlenowy, niska aktywność utleniająca.

Regulują procesy związane z rozwojem i funkcjonowaniem układu rozrodczego.

Z układem hormonalnym.

Na znaczne odległości od miejsca wydzielenia.

Dochodzi do przeciwstawiania się pewnemu oporowi, podczas którego zmienia się długość mięśnia.

Komórki nerwowe autonomicznego układu nerwowego.

Pobudliwość komórki znika całkowicie podczas depolaryzacji oraz 1/3 fazy repolaryzacyjnej; żaden bodziec nie może wywołać pobudzenia.

Wzrost glukozy we krwi prowadzi do wzrostu wydzielania insuliny, co zmniejsza poziom glukozy we krwi.

Tworzą włókna przedzwojowe.

Nasycenie mioglobiny wynosi 95%.

Przewodzenie ortodromowe i antydromowe.

Od średnicy włókien nerwowych i obecności osłonki mielinowej.

Częste pobudzenie o krótkim trwaniu rozwija mięśnie szybko kurczące się, a długotrwałe pobudzenie rozwija mięśnie wolno kurczące się.

Odpowiada za wymianę substancji między krwią a tkankami.

Skurcz pojedynczy, skurcz tężcowy zupełny, skurcz tężcowy niezupełny.

Białko w erytrocytach, które transportuje tlen i dwutlenek węgla.

Odpowiada za wymianę gazów, tj. dostarczanie tlenu i usuwanie dwutlenku węgla.

Wazoaktywny peptyd jelitowy (VIP) i Galanina (GAL).

Mogą przedłużać efekt pobudzenia lub hamowania głównego transmittera.

CN III, VII, IX, X.

To połączenie między komórką nerwową a mięśniową, umożliwiające przekazanie sygnału z motoneuronu do mięśnia szkieletowego.

Klirens nerkowy to miara wydolności nerek w usuwaniu substancji z krwi.

Z podjednostką C troponiny.

Tylko bodźce nadprogowe.

Duża średnica, szybki rozpad ATP, zawartość glikogenu, zdolność do krótkotrwałych skurczów oraz szybkie męczenie się.

Działają jak czynnościowe syncytium, dzięki połączeniom szczelinowym pobudzenie przenosi się z komórki na komórkę.

Utrzymywanie stabilnych warunków wewnętrznych organizmu.

Rozkojarzenie elektromechaniczne.

Oparte na potencjale spoczynkowym i czynnościowym.

Są mniej pobudliwe niż mięśnie szkieletowe, ale mają zdolność do długotrwałych skurczów.

S2 - S4.

Nie podano konkretnego imienia, ale jest to osoba odpowiedzialna za projekt.

Wolne jony wapnia.

Tworzą włókna zazwojowe.

Zdolność do wiernej odpowiedzi na każdy bodziec, mierzona ilością bodźców, przy której ten warunek jest spełniony.

Obecność poprzecznego prążkowania, unerwienie przez OUN, skurcz warunkowany impulsem nerwowym.

To metoda rejestracji elektrycznej aktywności serca, używająca zapisu EKG.

Transport tlenu, składników odżywczych, hormonów oraz usuwanie produktów przemiany materii.

Obejmują lepkość, gęstość oraz pH.

Mięśnie gładkie występujące w ścianach małych i średnich tętnic, mają asymetryczne unerwienie.

Oparte na funkcjach i lokalizacji w organizmie.

Acetylocholina uwalniana do szczeliny synaptycznej wiąże się z receptorami w błonie postsynaptycznej, co prowadzi do depolaryzacji i skurczu mięśnia.

Okres, w którym do wywołania pobudzenia wystarczy niewielki bodziec.

Mięśnie szybko kurczące się miocyty białe typu IIB.

Aktywacja kinazy łańcuchów lekkich miozyny, fosforylacja łańcuchów, zmiany struktury cząsteczki miozyny, przemieszczanie główek miozyny na aktynie, skrócenie komórki mięśniowej.

Triada (kanalik T + 2 cysterny brzeżne).

Skąpo unerwione przez AUN, efekty drażnienia są słabe i wymagają dużej częstości wyładowań.

Ściany naczyń krwionośnych, ciało rzęskowe, tęczówka, mięśnie wyprostne włosów.

Powstaje, gdy zadziała jedynie bodziec pojedynczy.

Tlen jest transportowany przez hemoglobinę, a dwutlenek węgla w formie rozpuszczonej i związanego z białkami.

Uczestniczą w tworzeniu skrzepu i inicjują proces krzepnięcia.

Systola (skurcz) i diastola (rozkurcz).

Mechanizm regulacji, który umożliwia organizmowi utrzymanie homeostazy.

Jony Ca2+.

Na część współczulną i przywspółczulną.

Pobudzenie przez impulsy nerwowe lub na drodze miogennej, oraz odruchowy skurcz w odpowiedzi na rozciąganie.

Skurcze izotoniczne i izometryczne.

Związane z depolaryzacją błony komórkowej i uwalnianiem wapnia.

Sprężenie elektromechaniczne.

Reguluje częstość akcji serca oraz siłę skurczów poprzez autonomiczne mechanizmy.

Mięśnie gładkie mają jednojądrzaste komórki, brak poprzecznego prążkowania oraz unerwienie przez AUN.

Zmiany w budowie białek (miozyny, aktyny, tropomiozyny) oraz zmiany unerwienia mięśnia.

Łączy się z jonami Ca2+, co aktywuje fosforylację łańcuchów lekkich miozyny i rozpoczyna skurcz.

Regulują objętość krwi poprzez kontrolę wydalania sodu i wody.

Wykazuje automatyzm, pobudliwość oraz zdolność do skurczu.

Depolaryzację sarkolemmy.

Obficie unerwione przez autonomiczny układ nerwowy (AUN), z niewielką częstością wyładowań.

Jony Ca2+, które przenikają do sarkoplazmy podczas depolaryzacji.

Wzdłuż całego kręgosłupa.

To różnica potencjałów elektrycznych wewnątrz i na zewnątrz komórki w stanie spoczynku.

Typ I (wolno kurczące się) i typ IIB (szybko kurczące się).

To cykliczne zmiany w organizmie kobiety związane z przygotowaniem do ewentualnej ciąży.

Anatomiczne, fizjologiczne i farmakologiczne.

Objętość krwi, opór naczyniowy oraz wydolność serca.

Miejsca, gdzie neurony komunikują się z mięśniami, umożliwiając skurcz.

Hormony podwzgórza, przysadki mózgowej, tarczycy, przytarczyc, trzustki i nadnerczy.

Włókna bezmielinowe przewodzą ciągle, podczas gdy włókna mielinowe mają przewodzenie skokowe.

Układ, który kontroluje i stabilizuje działanie różnych procesów w organizmie.

Uczestniczą w krzepnięciu krwi, regulacji ciśnienia osmotycznego oraz transportują substancje.

Proces, w którym sygnały elektryczne prowadzą do skurczu mięśnia.

To proces wymiany powietrza między atmosferą a płucami.

Substancje chemiczne, które przekazują sygnały między neuronami.

Ściany przewodu pokarmowego, moczowody, macica.

Izometryczny, izotoniczny, auksotoniczny.

Zlepianie płytek, aktywacja kaskady krzepnięcia oraz powstawanie skrzepu.

To proces wymiany tlenu i dwutlenku węgla między pęcherzykami płucnymi a krwią.

Może być wynikiem różnych bodźców zewnętrznych lub wewnętrznych.

To krążenie, które zaopatruje serce w krew i składniki odżywcze.

To metoda oceny funkcji płuc poprzez pomiar objętości powietrza wdychanego i wydychanego.

Na podstawie ich struktury chemicznej i funkcji w organizmie.

Z segmentów Th1 - L3.

Wymagana jest zgodność grup krwi oraz przeprowadzenie prób krzyżowych.

Proces rozkładu skrzepu krwi po ustąpieniu urazu.

Ciśnienie w drogach oddechowych spada, co umożliwia wciągnięcie powietrza do płuc.

Odbierają sygnały z neurotransmiterów, co wpływa na reakcje organizmu.

Regulują poziom glukozy we krwi i metabolizm węglowodanów.